psubrat
-
pejorat. przest. osoba uważana za podłą lub do której mówiący ma negatywny stosunek
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
A syn dowódcy kościuszkowców, Bronek, ukradł ojcu pistolet i zaciągnął się do mojego batalionu. Jego ojciec biegał potem wściekły wokół naszych ziemianek i krzyczał: Zabiję psubrata, ale szybko mu przebaczył.
źródło: NKJP: Igor T. Miecik: Słowo weterana, Polityka, 2005-04-30
- Tak właśnie! Sterczowie zabili mi brata! Zamordowali go! - Łżesz, psubracie - warknął Tristram Rachenau.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
– Ten psubrat Johan pozwolił mi, bym z przestrzeloną nogą mogła się położyć na pryczy. Danuta Olszowska, mieszkanka Nowego Sącza, wczoraj po raz pierwszy po przeżyciach wojennych, po 62 latach, odwiedziła sądeckie więzienie [...].
źródło: NKJP: Jerzy Wideł: Dramatyczna wizja lokalna, Gazeta Krakowska
Choć do drzew było paręnaście kroków, nie więcej. Tylko że za nami stali te psubraty, jeden obok drugiego, z lufami w naszych plecach.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. psubrat
psubracia
ndepr psubraty
depr D. psubrata
psubratów
C. psubratu
psubratom
B. psubrata
psubratów
N. psubratem
psubratami
Ms. psubracie
psubratach
W. psubracie
psubracia
ndepr psubraty
depr -
Stary zrost, który zachowuje dawną rekcję: brat komu? wobec dzisiejszej: brat czyj? lub brat (dla) kogo?; zob. pies, brat