-
2.
osoba, która czuje się niekochana, samotna i opuszczona, często dlatego, że zmarli bliscy jej ludzie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- Jak pamiętasz, byłem w domu sierotą, chociaż (i chyba ponieważ) miałem rodziców. Największym błędem mojego życia, który wyrzucam sobie do dzisiaj, było to, że jako niemowlę i dziecko nie umiałem przekonać rodziców, aby mnie pokochali.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Asystent śmierci. Powieść o karykaturach Mahometa, o miłości i nienawiści w Europie, 2007
– Życie zrobiło z nas smutne sieroty po umarłych mężach, po dzieciach, które wyfrunęły, po wnukach, co to nie piszą ani słowa...
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Wielką miłość tanio sprzedam, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sierota
sieroty
D. sieroty
sierotów
sierot
neut sierót
char C. sierocie
sierotom
B. sierotę
sieroty
N. sierotą
sierotami
Ms. sierocie
sierotach
W. sieroto
sieroty
Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm sierot. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m2, D.lm sierotów lub r. ż, D lm sierot
-
psł. *sirota 'osierocenie, osamotnienie', 'sierota'
Rzeczownik od psł. przymiotnika *sirъ ‘osierocony, sam’ z przyrostkiem *-ota, tworzącym pierwotnie rzeczowniki abstrakcyjne. W st.pol. poświadczony regularny kontynuant sirota.