-
1.
książk. prymitywny budynek, stojący na odludziu -
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
rodzaje budowli i ich cechy -
Od północy sadyba nasza stała na krawędzi dużego zbocza, które - również okolone starodrzewiem - otwierało malowniczą perspektywę na poniżej błyszczące płaty stawów, dalej łąk, a wreszcie żyznego wzniesienia pól, których horyzont znaczyła aleja zgrzybiałych czereśni, szerokiego traktu idącego od Lublina przez wieś do Nałęczowa.
źródło: NKJP: Jerzy Odrowąż-Pieniążek: Więcej niż świadek, Więcej niż świadek, 2007
Mieszkańcy Maszkowic pobudowali swoje sadyby z tektury, desek i ceraty nad potokiem, który regularnie kilka razy w roku zalewa prowizoryczne mieszkania.
źródło: NKJP: Przez Borne Sulimowo do Zakopanego?, Dziennik Polski, 2002-06-26
Smuga poprowadził karawanę wprost ku zboczom, na których uprzednio spostrzegł dymy wzbijające się w górę. Tam według wszelkiego prawdopodobieństwa powinny się znajdować sadyby krajowców.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców, 1965
Ekoturystyka natomiast jest dla tych, którzy chcą się znaleźć jak najbliżej natury i korzeni przodków, pomieszkać w sadybach pamiętających pokolenia dawno minione, siadać na meblach, które zrobił ktoś ręcznie zaraz po Wiośnie Ludów i jeść płody ziemi nie skażone ni gramem chemii.
źródło: NKJP: Ecotopia, Dziennik Polski, 1998-07-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sadyba
sadyby
D. sadyby
sadyb
C. sadybie
sadybom
B. sadybę
sadyby
N. sadybą
sadybami
Ms. sadybie
sadybach
W. sadybo
sadyby
-
ukr. sadýba 'siedziba, siedlisko'
Por. rodzimy wyraz siedziba