boginka
-
w mitologiach i wierzeniach ludowych istota rodzaju żeńskiego mająca nadprzyrodzoną moc, zamieszkująca lasy, wody, pola lub inne miejsca bliskie naturze
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- boginki leśne, wodne
-
Kim była czarnowłosa Marta? Córką zubożałej rodziny? Młodą kobietą, która szuka swojego miejsca w diabelskim mieście? Zwykłą śmiertelniczką czy boginką zagubioną w kamiennym lesie?
źródło: NKJP: Anna Bolecka: Uwiedzeni, 2009
Zwiedzał łaźnie urządzone z niesłychanym przepychem, całe wykładane marmurem, gdzie w niszach stały cudne posągi boginek wodnych, a z kranów wyrzeźbionych w kształcie lwich łbów płynęła woda zimna i gorąca.
źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
Rośliny płakały, zwierzęta mówiły ludzkim głosem w noc Bożego Narodzenia. Przeszłość stapiała się w jedno z mitami i wierzeniami. Wiedzę nabywano zarówno z kościelnych kazań, jak też opowieści o boginkach i diabłach kuszących ludzi.
źródło: NKJP: Aleksander Jackowski: Polska sztuka ludowa, 1974
Sam jeden Zeus miał wszak doświadczenia erotyczne z dziesięcioma boginkami i z niezliczonymi śmiertelnymi, a wśród nich tak romantyczne i dramatyczne przygody jak te z Danae, Europą czy Ledą, a nawet młodzieńcem Ganimedesem.
źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Sztuka kochania, Polityka, 2007-12-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. boginka
boginki
D. boginki
boginek
C. bogince
boginkom
B. boginkę
boginki
N. boginką
boginkami
Ms. bogince
boginkach
W. boginko
boginki
-
Zob. bóg