promotor - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

osoba występująca z inicjatywą jakichś działań społecznych, kulturalnych oraz wspierająca ich organizację

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

organizacje/placówki opiekuńcze i kulturalne

nasz; główny, słynny, znany; najlepszy, wielki; były promotor; promotor bokserski
promotor akcji, boksu zawodowego, ekologii, kultury...
promotor z Warszawy, z zagranicy...
promotor i organizator, promotor i patron; opiekun i promotor
promotor działa, prowadzi rozmowy, uczestniczy w promocjach; planuje pojedynek
być, zostać promotorem
robić coś jako promotor

Nasze muzeum straciło swego promotora. Generał wspierał nas na każdym kroku, denerwował się, jeżeli nie miał bieżących wiadomości o muzeum. Nie tak dawno byłem u niego w domu w sprawie kolekcji broni, którą mamy sprowadzić do placówki.

źródło: NKJP: Ostatni z Komendy Głównej, Dziennik Polski, 2001-05-22

Drugi laureat to francuski historyk [...], były więzień Dachau, a potem promotor dialogu francusko-niemieckiego.

źródło: NKJP: (ZKR), Dziennik Polski, 2001-06-15

Przywołując początki Budki Suflera, nie można pominąć dziennikarza muzycznego Jerzego Janiszewskiego. To on był promotorem zespołu, doradcą i dobrym duchem.

źródło: NKJP: Bartłomiej Kierzkowski: Budka Suflera, Dziennik Polski, 1999-11-20

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	promotor	promotorzy	ndepr
M.	promotor	promotory	depr
D.	promotora	promotorów
C.	promotorowi	promotorom
B.	promotora	promotorów
N.	promotorem	promotorami
Ms.	promotorze	promotorach
W.	promotorze	promotorzy	ndepr
W.	promotorze	promotory	depr

Składnia

+

promotor

+

KOGO/CZEGO

Pochodzenie

fr. promoteur