Janusz
-
pot. pogard. mężczyzna, którego wygląd, zachowanie i działania wzbudzają niechęć mówiącego, bo uważa je za przejaw prymitywizmu, zacofania i niezdolności do wykonywania określonych czynności
-
Zapisywane także małą literą.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- jakiś, typowy janusz; wąsaci janusze;
- janusze biznesu, kierownicy, Internetu
- janusze i grażyny
-
Polacy z Londynu okazali się za polscy, za katoliccy, a przecież nie były to wąsate Janusze z Podkarpacia, ale wykształceni, niezwykle kulturalni polscy inteligenci.
źródło: Mateusz Matyszkowicz Wstępniak. Jak straciliśmy Klatę, a zyskaliśmy Adę., Fronda Lux, 2015 (docplayer.pl)
No tak, ale to przecież Polska jest jedną wielka fabryką buractwa, a nasz najlepszy towar eksportowy to wąsaty, pijany janusz w sandałach i z reklamówką [...].
źródło: Internet: piekielni.pl
Trzeba poczytać w necie jak i kiedy je jeść (jeśli to kogoś „pierwszy raz”), bo to nie jest zwykły banan tylko kolor inny. Raz się naciąłem i jak zwykły Janusz zjadłem toto prosto po przeniesieniu ze sklepu. Smak jakby połączenie surowego ziemniaka ze styropianem.
źródło: NKJP: codziennikfeministyczny.pl
Teraz na meczach reprezentacji masz pełno januszy z pomalowanymi mordami, którzy zamiast śpiewać przychodzą posiedzieć i się nażreć.
źródło: NKJP: eurosport.onet.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. Janusz
Janusze
ndepr Janusze
depr D. Janusza
Januszów
C. Januszowi
Januszom
B. Janusza
Januszów
N. Januszem
Januszami
Ms. Januszu
Januszach
W. Januszu
Janusze
ndepr Janusze
depr Inne uwagi
W D. i B . lm używana także forma Januszy
-
Od imienia męskiego: Janusz.
-
Zob. też: