odzienie

  • przest.  rzeczy, w które ubiera się człowiek
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Ubranie

    • cieple, wierzchnie; czyste; poszarpane odzienie
  • Okazuje się, że w Rzeszy całe zastępy specjalistów zajmowały się rozpruwaniem ubrań i obuwia zwożonego z obozów polskich do centrali. W szwach odzienia, w podeszwach i pod obcasami trzewików znajdowali oni mnóstwo zaszytych złotych monet.

    źródło: NKJP: Zofia Nałkowska: Medaliony, 1946

    Pamiętam z grudnia 1970 roku zdjęcie opublikowane w „Żołnierzu Wolności”. Para młodych, sympatycznych ludzi. Ona w kurtce i spodniach marynarskiego kroju. Przez rękę przewieszone jakieś odzienie, mógł to być jej płaszcz.

    źródło: NKJP: Waldemar Kuczyński: Burza nad Wisłą: dziennik 1980-1981, 1981

    Teraz przyszło mu uczyć się życia od początku, bo wojsko oduczyło go samodzielności. Tam był rozkaz i wszystko na rozkaz, i wszystko pod nos: spanie, jedzenie, czyste odzienie.

    źródło: NKJP: Piotr Proszowski: Meandry losu, Gazeta Częstochowska, 2005-10-18

    Ognisty kochanek rzucił się z pięściami na mundurowych. Krzyczał, że nie pozwoli, by oglądali jego partnerkę bez ubrania. Nie przejmował się, że sam jest bez odzienia.

    źródło: NKJP: Anna Kulik: Seks w wielkim mieście, Trybuna Śląska, 2002-05-31

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. odzienie
    odzienia
    D. odzienia
    odzień
    C. odzieniu
    odzieniom
    B. odzienie
    odzienia
    N. odzieniem
    odzieniami
    Ms. odzieniu
    odzieniach
    W. odzienie
    odzienia

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Zob. odziać, dziać

CHRONOLOGIZACJA:
1399, SStp
Data ostatniej modyfikacji: 04.11.2017