bestiariusz
-
lit. literacki utwór dydaktyczny, popularny w średniowieczu, w którym opisowi wyglądu i zachowania zwierząt realnych i baśniowych towarzyszą ilustracje i komentarz objaśniający podstawowe dogmaty wiary i etyki chrześcijańskiej
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
hiperonimy: utwór
-
- stary, średniowieczny bestiariusz
- autor, twórca bestiariusza
-
Uczniowie uczyli się rozpoznawać i odczytywać przedstawienia alegoryczne i symboliczne, stosując niecodzienne pomoce dydaktyczne - księgi: bestiariusz z II w. i podręcznik Cesarego Ripy z XVI w.
źródło: NKJP: (baj): Przyjemna nauka, Dziennik Polski, 2008-01-05
Spośród wielu gatunków zwierząt obecnych w bestiariuszach i dawnych encyklopediach przynajmniej dwa zasługują na szczególną uwagę bądź ze względu na ogromne znaczenie symboliczne ich zachowania się, bądź z uwagi na ogólną specyficzną sylwetkę psychologiczną.
źródło: NKJP: Tadeusz Kaleta: O słoniu i pszczole, czyli dawna wiedza o zwierzętach, Wiedza i Życie, nr 2, 1998
[...] inni kopiują stare bestiariusze i monstra tam znalezione przypisują faunie ziem Mwisków, jakoby w Foliale dokładnie opisanych; jeszcze inni jakowejś Ewangelii tam się doczytali, a nie brakowało i takich, co pokolenie adamowe z tej krainy wyprowadzili.
źródło: NKJP: Adam Elbanowski: Nowe królestwo Grenady. Historia naturalna, obyczajowa i domniemana, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bestiariusz
bestiariusze
D. bestiariusza
bestiariuszy
C. bestiariuszowi
bestiariuszom
B. bestiariusz
bestiariusze
N. bestiariuszem
bestiariuszami
Ms. bestiariuszu
bestiariuszach
W. bestiariuszu
bestiariusze
-
internac.
ang. bestiary
fr. bestiaire
niem. Bestiarium
z łac. śred. bestiārium