bezbronnie

  • w sposób świadczący o czyjejś niezdolności do obronienia się
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

    • bezradnie i bezbronnie, krucho i bezbronnie
    • wyglądać bezbronnie
  • Chciał otwarcie powtórzyć opinię Hibala i oznajmić, że nie chce oglądać Idith w swym obozie - zrobiło mu się jednak żal mężczyzny, ufnie i bezbronnie wspartego o jego plecy, pohamował się więc [...].

    źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952

    Hania, sprawna, świetnie radząca sobie z telefonami, nie była w stanie podnieść słuchawki przez dwa dni, siedząc bezbronnie obok matki, leżącej po wylewie w fekaliach na podłodze.

    źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: Dusza pod rzęsami, Polityka, 1995

    Wzruszony pochylił się nad nią, musnął wargami te najpiękniejsze, napuchłe usta bezczelnego dziecka. Wyglądała tak krucho, bezbronnie.

    źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003

    Naglą złość wyładowała na milczącym bezbronnie Maurycym [...].

    źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. bezbronny

CHRONOLOGIZACJA:
1690, Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 06.03.2025