bezokolicznik

  • jęz.  forma czasownika nieokreślona co do osoby, liczby, rodzaju, czasu i trybu, w języku polskim zakończona na -ć lub rzadziej na -c
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • synonimy:  infinityw
    • forma bezokolicznika
    • czasownik w bezokoliczniku
  • Czasownik modalny wymaga uzupełnienia go bezokolicznikiem innego czasownika.

    źródło: NKJP: Lesson 11 - Motivation revisited, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2009-08-18

    W polskich szkołach uczniom wpaja się 12 czasów, tymczasem okazuje się, że Amerykanie używają tylko trzech najprostszych. Na dodatek często operują bezokolicznikami.

    źródło: NKJP: (eba): Królowa bikini, Gazeta Krakowska, 2003-09-25

    Przejechaliśmy cztery posterunki wojskowe obsadzone przez Kurdów - nie znali arabskiego, więc jakoś radziłem sobie znajomością kurdyjskich czasowników w bezokoliczniku i rzeczowników w pierwszym przypadku.

    źródło: NKJP: Jolanta Ciosek: Wieczny student, Dziennik Polski, 2006-01-27

    Warto sobie uświadomić, że skromny bezokolicznik reprezentujący w słowniku czasownik jest hasłem wywoławczym dla ponad 120 różnych form gramatycznych jednego pełnego (o pełnym paradygmacie) leksemu czasownikowego.

    źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. bezokolicznik
    bezokoliczniki
    D. bezokolicznika
    bezokoliczników
    C. bezokolicznikowi
    bezokolicznikom
    B. bezokolicznik
    bezokoliczniki
    N. bezokolicznikiem
    bezokolicznikami
    Ms. bezokoliczniku
    bezokolicznikach
    W. bezokoliczniku
    bezokoliczniki
  • Uniwerbizacja zamiast określenia tryb bezokoliczny (czyli 'ogólnikowy'), ukutego przez O. Kopczyńskiego w 1778 r.

CHRONOLOGIZACJA:
1900, SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 25.11.2016