bezokolicznik
-
jęz. forma czasownika nieokreślona co do osoby, liczby, rodzaju, czasu i trybu, w języku polskim zakończona na -ć lub rzadziej na -c
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
synonimy: infinityw
-
- forma bezokolicznika
- czasownik w bezokoliczniku
-
Czasownik modalny wymaga uzupełnienia go bezokolicznikiem innego czasownika.
źródło: NKJP: Lesson 11 - Motivation revisited, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2009-08-18
W polskich szkołach uczniom wpaja się 12 czasów, tymczasem okazuje się, że Amerykanie używają tylko trzech najprostszych. Na dodatek często operują bezokolicznikami.
źródło: NKJP: (eba): Królowa bikini, Gazeta Krakowska, 2003-09-25
Przejechaliśmy cztery posterunki wojskowe obsadzone przez Kurdów - nie znali arabskiego, więc jakoś radziłem sobie znajomością kurdyjskich czasowników w bezokoliczniku i rzeczowników w pierwszym przypadku.
źródło: NKJP: Jolanta Ciosek: Wieczny student, Dziennik Polski, 2006-01-27
Warto sobie uświadomić, że skromny bezokolicznik reprezentujący w słowniku czasownik jest hasłem wywoławczym dla ponad 120 różnych form gramatycznych jednego pełnego (o pełnym paradygmacie) leksemu czasownikowego.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bezokolicznik
bezokoliczniki
D. bezokolicznika
bezokoliczników
C. bezokolicznikowi
bezokolicznikom
B. bezokolicznik
bezokoliczniki
N. bezokolicznikiem
bezokolicznikami
Ms. bezokoliczniku
bezokolicznikach
W. bezokoliczniku
bezokoliczniki
-
Uniwerbizacja zamiast określenia tryb bezokoliczny (czyli 'ogólnikowy'), ukutego przez O. Kopczyńskiego w 1778 r.