biometeorolog
-
specjalista w dziedzinie biometeorologii
-
Jeżeli wyrazu biometeorolog używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp., a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. biometeorolog przyszła, spotkanie z nową biometeorolog, Anną Kowalską. Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie z nowym biometeorologiem, Alicją Kowalską.
-
[bjometeorolog] lub [biometeorolog]
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Pogoda -
Zdaniem lekarzy i biometeorologów problem ten [przystosowania się organizmu do pogody] nabiera coraz większego znaczenia.
źródło: NKJP: Jak zmienna aura wpływa na wydajność, Gazeta Wyborcza, 1999-04-26
- Mgła? Ma swoje złe i dobre strony - twierdzi filozoficznie dyżurny techniczny miasta. [...] - Taka pogoda działa na nas niekorzystnie - przyznaje biometeorolog [...]. - Jesteśmy osłabieni, rozdrażnieni, rozbici, mamy trudności ze skupieniem uwagi.
źródło: NKJP: MAGDALENA NAGÓRSKA: MLEKO ZA OKNEM, Życie Warszawy nr 30/11, 2001
Biometeorolodzy twierdzą, że problem niekorzystnych reakcji organizmu na zmiany atmosferyczne będzie narastał, ponieważ nasilają się pogodowe anomalie.
źródło: NKJP: (luk): Na styku pór roku, Dziennik Łódzki, 2003-09-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. biometeorolog
biometeorolodzy
biometeorologowie
ndepr biometeorologi
depr D. biometeorologa
biometeorologów
C. biometeorologowi
biometeorologom
B. biometeorologa
biometeorologów
N. biometeorologiem
biometeorologami
Ms. biometeorologu
biometeorologach
W. biometeorologu
biometeorolodzy
biometeorologowie
ndepr biometeorologi
depr -
Od: bio- (z gr. bíos 'życie') i meteorolog od meteorologia.