bumelanctwo

  • pot.  postawa polegająca na lekceważącym stosunku do pracy, za którą otrzymuje się wynagrodzenie, wykonywaniu jej niedbale lub nieprzychodzeniu do niej w wyznaczonym czasie
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • Jednak prawie w każdej firmie trafiają się mistrzowie bumelanctwa. Ludzie, którzy chronicznie nie cierpią pracować i są gotowi lenić się za wszelką cenę.

    źródło: NKJP: Anna Sawicka: Praca, Cosmopolitan, 2000

    Wróg klasowy okopywał się. Wywłaszczeni burżuje, kułacy i czarna reakcja, jak kler, nie mogli nam darować, że mieliśmy znacjonalizowany przemysł, kwitnące spółdzielnie produkcyjne i ustrój sprawiedliwości społecznej. [...] To on namawiał robotników do upijania się i bumelanctwa.

    źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998

    Zdarza się, że zwolnienie lekarskie od psychologa traktowane jest przez szefa jak bumelanctwo.

    źródło: NKJP: Jakub Stachowiak: Dobry glina, zły glina, Polityka, 2008-03-01

    Wszystko to razem przypomina nieco czasy Gomułki albo Gierka. To właśnie wtedy przez kraj przewalały się jakieś wielkie kampanie przeciwko marnotrawstwu albo z okazji walki z bumelanctwem.

    źródło: NKJP: Swoje wiem, Dziennik Polski, 2004-01-31

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. bumelanctwo
    bumelanctwa
    D. bumelanctwa
    bumelanctw
    C. bumelanctwu
    bumelanctwom
    B. bumelanctwo
    bumelanctwa
    N. bumelanctwem
    bumelanctwami
    Ms. bumelanctwie
    bumelanctwach
    W. bumelanctwo
    bumelanctwa

    Inne uwagi

    Zwykle lp

CHRONOLOGIZACJA:
1946, NFJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.06.2018