decydent - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. osoba, która z racji zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji ma prawo podejmować decyzje w określonych sprawach

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

główny decydent; bezpośredni; europejscy, gminni, krajowi, lokalni, miejscowi, miejscy, powiatowi; klubowi; polityczni; partyjni, unijni decydenci; decydenci kościelni
decydenci PRL, PZPN; służby zdrowia; województwa
decydenci od kultury
grupa; decyzje, opinia, stanowisko decydentów
kontakt, rozmowa, spotkanie z decydentami
przekazywać (informacje), zgłaszać (problem); zarzucać coś decydentom
przekonać decydentów o czymś
domagać się czegoś; zabiegać o coś u decydentów;
coś zależy od decydentów;
rozmawiać z decydentami

	Uznajemy za słuszne, że głównym decydentem w sprawie składania wniosków będzie minister przemysłu i handlu, ponieważ w innym przypadku kompetencje byłyby bardzo rozrzucone, byłaby duża liczba wniosków i niemożliwe byłoby zrealizowanie zadań zapisanych w ustawie. źródło: NKJP: Sprawozdanie z 32. posiedzenia Senatu RP w dniu 27 października 1994 r.
	Konflikt ten jest podsycany m.in. przez rosnące zadłużenie placówek ochrony zdrowia, nieprzemyślaną restrukturyzację, czy nietrafne decyzje decydentów ochrony zdrowia. źródło: NKJP: (xx): Pielęgniarki oskarżają..., Dziennik Zachodni, 2011
	- Będziemy domagać się [...] od decydentów zwiększenia pieniędzy na obsadę kadrową więzień. źródło: NKJP: Anna Ignaszak: Drugie życie polskich więzień, Gazeta Wyborcza, 1994-10-21
	Czułem, że moje działania niewiele znaczą. Jako działacz nauczyłem się lobbować, rozmawiać z decydentami, mediami [...]. źródło: NKJP: ol: Ideowcy, agitatorzy i krzykacze, Dlaczego?, 2009-08-03

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1