docentura
-
książk. stanowisko docenta
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa -
hiperonimy: stanowisko
-
- objąć, otrzymać, utworzyć, uzyskać docenturę
-
W 1970 uzyskał docenturę, a w 1984 – tytuł profesora nauk medycznych.
źródło: NKJP: Ohtnim: Jerzy Świderski (ps. Lubicz), Wikipedia.pl, 2008-09-22
Byłem po habilitacji, miałem docenturę i byłem drugą osobą po moim szefie, znakomitym chirurgu, [...], u którego uczyłem się chirurgii kręgosłupa i u którego przeszedłem wszystkie stopnie naukowe.
źródło: NKJP: Łukasz Winczura: Tarnów jest porządnym miastem, Gazeta Krakowska, 2007-02-16
Utworzenie tych docentur stanowiło świadectwo nawiązania do koncepcji Stanisława Staszica, zakładającej wykształcenie kadr górniczych, wszechstronnie przygotowanych do konfrontacji z przedsiębiorstwami o kapitale zagranicznym.
źródło: NKJP: Wystąpienie J.M. Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2008-07-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. docentura
docentury
D. docentury
docentur
C. docenturze
docenturom
B. docenturę
docentury
N. docenturą
docenturami
Ms. docenturze
docenturach
W. docenturo
docentury
-
niem. Dozentur