dziewczyński - Wielki słownik języka polskiego PAN

uważany za typowy dla wyglądu, zachowania albo zwyczajów dziewczyn – młodych kobiet

Używane przeważnie z dystansem lub lekceważeniem.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

płeć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

dorastanie i dojrzałość

synonimy:

dziewczęcy

	Na komódce walały się różne dziewczyńskie przedmioty, jak lusterko, szminki, puderniczki i pędzelki do makijażu, butelki perfum. źródło: NKJP: Wojciech Chmielewski, Kawa u Doroty, 2010
	Regalik z książkami upchnięto w korytarzyku, ale później rozpadł się ze starości, a książki – dziewczyńska literatura, lektury szkolne oraz te o finansach i bankowości [...] źródło: NKJP: Paulina Grych: Schiza. 2008
	Tamten historyczny październik oznaczał dla mnie i dla mojej szkolnej przyjaciółki przede wszystkim nabożeństwa różańcowe w kościele św. Aleksandra na placu Trzech Krzyży. Służył tam bowiem do mszy ministrant, w którym ulokowałyśmy swoje pierwsze dziewczyńskie uczucia. źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Panienka w PRL-u, 2007
	Za młodu lubiłam czytywać Pascala dla dziewczyńskich wzruszeń. Istota ludzka wydana na tragiczne rozdarcie. Jezu! Nawet mnie to podniecało. źródło: NKJP: Michał Komar: Wtajemniczenia, 2009

część mowy: przymiotnik

Stopień równy