elegancko

  • w sposób świadczący o czyimś poczuciu piękna lub dobrym wychowaniu
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

    • powitać, przywitać, przyjąć kogoś; prezentować się, wyglądać, wyrażać się, zachować/zachowywać się elegancko; opakowany, przystrzyżony, skrojony, ubrany, umeblowany, urządzony, zapakowany elegancko
    • bardzo, niezbyt elegancko
  • Ulice Dublinu, niegdyś senne, są barwne i pełne dobrych samochodów, a wieczorami widać elegancko ubranych ludzi, którzy spędzają czas nie tylko w tradycyjnych pubach, ale i modnych restauracjach serwujących kuchnie z całego świata.

    źródło: NKJP: M.Barwicka: Do Anglii, Irlandii i Szwecji: Na saksy w ciemno, Tygodnik Ciechanowski, 2004-07-05

    - Powiedziałem, że jeśli ktoś nie może bawić się bez alkoholu, czy papierosów, to lepiej niech zostanie w domu. Oburzyli się trochę na te słowa. Pytali, czy kiedykolwiek na wieczorku „coś było nie tak?”. Rzeczywiście, zawsze się elegancko zachowywali.

    źródło: NKJP: None: Ostatni taniec, Dziennik Polski, 2002-06-15

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. elegancja, elegant

CHRONOLOGIZACJA:
SL: elegantsko, pod: elegantski
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 03.02.2014