emigrant - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba, która wyjechała z ojczystego kraju, aby osiedlić się w obcym państwie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Przynależność i podział terytorialny

nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

stosunki międzynarodowe

	synonimy:	wychodźca
	hiperonimy:	migrant

kubański, polski, rosyjski, żydowski...; nielegalny, przymusowy; polityczny; marcowy, pomarcowy, powojenny; nowy, świeży emigrant; emigrant ekonomiczny, zarobkowy
emigrant z Chin, z Polski, z Rosji, z Tybetu...
dziecko, potomek; pokolenie, rzesza; los, sytuacja; napływ, powrót emigrantów
emigrant mieszka gdzieś; przybył, przyjechał dokądś
przyjąć/przyjmować emigrantów

	Szacuje się, że po 1989 r. do Polski wraca od 1,5 do 4,5 tys. osób rocznie [...]. Wracają dzieci emigrantów wychowane na Zachodzie, z dyplomami świetnych uczelni; tacy, którzy mieliby szansę na karierę tam, ale tu otworzyła się szansa na karierę błyskotliwą i błyskawiczną. źródło: NKJP: Joanna Podgórska: Za chlebem i ogórkiem, Polityka, 2002-10-12
	Zamiast nędznych, przeludnionych dzielnic emigranci z Polski będą tworzyć luksusowe osiedla willowe. źródło: NKJP: Michał Ogórek: Ogórek na niedzielę, Gazeta Wyborcza, 1992-08-01
	Kraje, gdzie jeszcze do 1914 roku kierowała się znaczna część uchodźców żydowskich, po prostu przestały przyjmować emigrantów. źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999
	Nagrodą wyróżniono scenariusz pt. „Hairdo” (Fryzura), opowiadający - jak powiedział Głowacki - śmieszno-straszną historię romansu czarnej emigrantki z Harlemu i rosyjskiego emigranta z Brighton Beach. źródło: NKJP: Dziennik Polski, 1999-06-04

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

internac.

ang. emigrant

fr. émigrant

niem. Emigrant

z łac. ēmigrans 'opuszczający miejsce zamieszkania, przenoszący się w inne miejsce'

Zob. też: