kontynuant

  • Definicja
    jęz.  element językowy, który powstał w wyniku przekształcenia elementu wcześniejszego
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • Cytaty

    Maciej i Mateusz to grecka i łacińska wersja tego samego imienia hebrajskiego (Mattatyah – „dar Jahwe”), Marcin jest kontynuantem łacińskiego Martinus – „należący do boga wojny Marsa” [...].

    źródło: NKJP: Jan Miodek: Od imienia do nazwiska, Dziennik Zachodni, Dziennik Zachodni, 2004-06-18

    [...] w języku polskim zachował się taki relikt doby prasłowiańskiej, jak samogłoski nosowe (oczywiście ich współczesne kontynuanty).

    źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

    Według obliczeń językoznawców, ok. 3000 spośród współcześnie używanych rzeczowników litewskich to słowa bardzo archaiczne, bezpośrednie kontynuanty formacji prajęzyka indoeuropejskiego.

    źródło: NKJP: Internet
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kontynuant
    		 kontynuanty
    D. kontynuanta
    kontynuantu
    		 kontynuantów
    C. kontynuantowi
    		 kontynuantom
    B. kontynuant
    		 kontynuanty
    N. kontynuantem
    		 kontynuantami
    Ms. kontynuancie
    		 kontynuantach
    W. kontynuancie
    		 kontynuanty
  • Pochodzenie

    Od: kontynuacja

CHRONOLOGIZACJA:
1937, NFJP
W SJPWar (1902) w znaczeniu 'mat. nazwa pewnego specjalnego wyznacznika'.
CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO
Data ostatniej modyfikacji: 11.07.2017