mściciel - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

książk. osoba, która robi jakiemuś człowiekowi coś złego w odwecie za zło, którego od niego zaznała, i w przekonaniu, że w ten sposób wymierza sprawiedliwość

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

Połączenia

potencjalny, samotny mściciel
mściciel krzywd
rola mściciela

Cytaty

	– Pan jest samotnym mścicielem, jedynym sprawiedliwym. Musi pan znaleźć morderców mojej Berty. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
	Janusz Gajos zagrał Bigdę z szyderczym uśmieszkiem na ustach. To plebejski mściciel, który cały czas ma świadomość, że bierze odwet na panach. źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Koledzy Nikodema Dyzmy, Polityka, 2003-11-29
	Do policji chciał iść, test mu zrobili i nie przyjęli, to im w tych wszystkich nyskach opony poprzebijał, mściciel. źródło: NKJP: Janusz Rudnicki: Chodźcie, idziemy, 2007
	Nie miał pojęcia, czyja to mogłaby być robota, kandydatów na mścicieli miał wystarczająco wielu, by mylić wrogów. źródło: NKJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001
	Ponieważ nie walczył o odzyskanie, ani zdobycie Flandrii dla siebie, a także nie miał żadnego majątku, został wyidealizowany jako szlachetny mściciel krzywd rodziny de Dampierre. źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	mściciel	mściciele	ndepr
M.	mściciel	mściciele	depr
D.	mściciela	mścicieli
C.	mścicielowi	mścicielom
B.	mściciela	mścicieli
N.	mścicielem	mścicielami
Ms.	mścicielu	mścicielach
W.	mścicielu	mściciele	ndepr
W.	mścicielu	mściciele	depr

Składnia

+

mściciel

+

(CZEGO)

Pochodzenie

Zob. mścić się