odyniec
-
łow. stary samiec dzika lub żubra, który poza okresem płodności samic żyje z dala od stada
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta leśne i polne -
hiperonimy: samiec
-
- stary odyniec
- dzik odyniec
- polowanie na odyńca
-
Ani drgnął, gdy w lesie [...] szarżował na niego rozjuszony, ranny odyniec.
źródło: NKJP: Skok po... flagę, Dziennik Polski, 1998-12-19
Pod wieczór zawsze można było zastać ogromnego żubra odyńca w tym samym miejscu, na skrzyżowaniu dróg w uroczysku Cztery Dęby.
źródło: Jan Jerzy Karpiński: Z puszcz i lasów, 1965 (tl.bialowieza.pl)
W projekcie jest [...] propozycja wprowadzenia całorocznego okresu polowań na dziki (odyńce, wycinki, przelatki oraz warchlaki).
źródło: NKJP: RaZ: Pułapka na lisa, Las Polski, 2009-06-16
W zagrodzie przy leśniczówce we wsi Dziadówki koło Janowa pojawili się nowi lokatorzy. Do trzech dorosłych, oswojonych dzików – dwóch odyńców i lochy – dołączyły trzy małe.
źródło: NKJP: ib: Nowi lokatorzy zagrody, Trybuna Śląska, 2004-06-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. odyniec
odyńce
D. odyńca
odyńców
C. odyńcowi
odyńcom
B. odyńca
odyńce
N. odyńcem
odyńcami
Ms. odyńcu
odyńcach
W. odyńcu
odyńce
-
ukr. odynéc' 'stare zwierzę żyjące samotnie; człowiek samotny, bez rodziny; samotnik; jedyny syn'
Forma ukraińska utworzona od ukr. odýn 'jeden; jedyny; samotny', które jest tożsame etymologicznie z pol. jeden, jedyny