-
wyraz służący do uzewnętrznienia spontanicznej, emocjonalnej reakcji nadawcy na coś
-
Występuje również w formach ojejej, ojejejej itd., ojeje, ojejeje itd., ojeja, ojeju, a także w postaci ojeej, ojeeej itd., ze zwielokrotnieniem litery "e", co ma ilustrować wydłużenie dźwięku, do którego się odnosi.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
-
-
|
- Ojej, jakie wspaniałe czereśnie.
źródło: NKJP: Barbara Gocłowska: Wyprawa po czereśnie, ABC Techniki, 1979
|
|
- Litości, nie bij mnie. Oj, zmiłuj się nade mną! Ja nic złego nie chciałam... Ojejej...
źródło: NKJP: Tomasz Kwapich: Detektyw, Normalne życie..., 1999
|
|
Może to zabrzmi banalnie, ale wybrałabym serduszkiem. I trudno, żebyśmy klepali biedę, ale byłabym szczęśliwa. Ojejeje, wyszłam na jakąś romantyczkę.
źródło: NKJP: Internet
|
|
Ojeja, no przecież nie każdemu muszę się chwalić!
źródło: NKJP: Korpus języka mówionego PELCRA
|
|
– Przeceny? Ojeju! Uwielbiam – śmieje się Marta [...].
źródło: NKJP: Agata Grzelińska: Poszaleć na wyprzedaży, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-01-07
|
|
Ojeeeej, idź i nie wracaj, jak się nie podoba.
źródło: NKJP: Internet
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1877,
Gazeta Lwowska, nr 218, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 17.12.2020