pismak
-
pogard. pisarz lub dziennikarz, którego książki lub artykuły mówiący ocenia negatywnie
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Środki masowego przekazu
prasa -
- podli; anonimowi, partyjni, ubecy pismacy
-
Pismaki z najgorszych brukowców mają czelność pytać, czemu zarabiasz na życie w taki podły sposób.
źródło: NKJP: Katarzyna Pisarzewska: Koncert łgarzy, 2009
On mści się za artykuły mojego syna. Przy mnie nazwał go pismakiem i głupkiem – mówi pani Małgorzata.
źródło: NKJP: Mariusz Hujdus: Zagrywki na szczytach władzy, Trybuna Śląska, 2004-09-07
- Cześć - odpowiedział Senikowi i wierzchem dłoni uderzył w gazetę, którą przed chwilą czytał. - Te pismaki znowu rzuciły się na lekarzy, że biorą łapówki. Ja nie biorę!
źródło: NKJP: Paweł Pollak: Kanalia, 2006
- A co to zmienia? - prychnął Artur, odtrącając gazetę. - Jakiś pismak coś tam wysmarował. I to gdzie! W szmatławcu, w którym promują mordowanie niemowląt i starców.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008
Gdy Fritz zdobywa Amandę, jest już znanym pisarzem; wydał powieść w Berlinie Zachodnim, więc w NRD ma tzw. szlaban. Gardząca mężem pismakiem o enerdowskim usposobieniu Amanda musi czuć się nobilitowana. Wydawałoby się, że teraz ona osiąga swoje „żyć-nie-umierać” .
źródło: NKJP: Anka Kowalska,, Żyć nie umierać, Gazeta Wyborcza, 1998-10-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pismak
pismacy
ndepr pismaki
depr D. pismaka
pismaków
C. pismakowi
pismakom
B. pismaka
pismaków
N. pismakiem
pismakami
Ms. pismaku
pismakach
W. pismaku
pismacy
ndepr pismaki
depr -
Zob. pismo