pismak

  • pogard.  pisarz lub dziennikarz, którego książki lub artykuły mówiący ocenia negatywnie
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Środki masowego przekazu

    prasa

    • podli; anonimowi, partyjni, ubecy pismacy
  • Pismaki z najgorszych brukowców mają czelność pytać, czemu zarabiasz na życie w taki podły sposób.

    źródło: NKJP: Katarzyna Pisarzewska: Koncert łgarzy, 2009

    On mści się za artykuły mojego syna. Przy mnie nazwał go pismakiem i głupkiem – mówi pani Małgorzata.

    źródło: NKJP: Mariusz Hujdus: Zagrywki na szczytach władzy, Trybuna Śląska, 2004-09-07

    - Cześć - odpowiedział Senikowi i wierzchem dłoni uderzył w gazetę, którą przed chwilą czytał. - Te pismaki znowu rzuciły się na lekarzy, że biorą łapówki. Ja nie biorę!

    źródło: NKJP: Paweł Pollak: Kanalia, 2006

    - A co to zmienia? - prychnął Artur, odtrącając gazetę. - Jakiś pismak coś tam wysmarował. I to gdzie! W szmatławcu, w którym promują mordowanie niemowląt i starców.

    źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008

    Gdy Fritz zdobywa Amandę, jest już znanym pisarzem; wydał powieść w Berlinie Zachodnim, więc w NRD ma tzw. szlaban. Gardząca mężem pismakiem o enerdowskim usposobieniu Amanda musi czuć się nobilitowana. Wydawałoby się, że teraz ona osiąga swoje „żyć-nie-umierać” .

    źródło: NKJP: Anka Kowalska,, Żyć nie umierać, Gazeta Wyborcza, 1998-10-16

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. pismak
    pismacy
    ndepr
    pismaki
    depr
    D. pismaka
    pismaków
    C. pismakowi
    pismakom
    B. pismaka
    pismaków
    N. pismakiem
    pismakami
    Ms. pismaku
    pismakach
    W. pismaku
    pismacy
    ndepr
    pismaki
    depr
  • Zob. pismo

CHRONOLOGIZACJA:
1811, SL
Data ostatniej modyfikacji: 16.02.2016