przygłup - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. pogard. osoba uważana za głupią lub upośledzoną umysłowo

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

synonimy:

głupek

lewacki, moherowy; wiejski, wioskowy, wsiowy; karłowaty, nawiedzony, polityczny, pospolity, prymitywny, tępy przygłup
przygłup i cham, przygłup i matoł
rola przygłupa; banda przygłupów
nazwać kogoś przygłupem

	Próbowałem udawać kompletnego przygłupa, ale nie dali się nabrać. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
	Wyznał, że przez całe lata był psychicznie maltretowany przez ojca, który miał go za przygłupa, lenia i matoła. źródło: NKJP: Jeremi Kostecki: Zeznania w hipnozie, Detektyw, 1999, nr 2
	[...] ktoś zadzwonił do drzwi, a gdy je otworzyłem, stanął w ich progu młodszy lejtnant o pogodnej, bezchmurnej twarzy wiejskiego przygłupa. źródło: NKJP: Andrzej Mandalian: Czerwona orkiestra, 2009
	W końcu Kinga nie wytrzymała. - Zachowujecie się jak przygłupy! źródło: NKJP: Dariusz Chętkowski z uczniami: Ostatni weekend, 2007
	No i wyszedłem na przygłupa. źródło: NKJP: Mirosław Prandota: moim zdaniem, Metropol, 2001, nr 23/02

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Zob. głupi