puer

  • w dawnej Polsce uczeń aptekarski
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Choroby i ich leczenie

    osoby związane z leczeniem


    CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Praca

    zawody

  • Stał z młodszym puerem przy dość dużej porcelanowej misce laboratoryjnej i uparcie kręcił jakąś maść. Puer trzymał w ręku dość duży słój i ostrożnie sączył do misy jakiś złotawy płyn.

    źródło: Konrad Marian Millak: Kwiaty dla Anny. Warszawa, Dorpat, Kresy, 1886-1920, 2003 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. puer
    puerzy
    ndepr
    puery
    depr
    D. puera
    puerów
    C. puerowi
    puerom
    B. puera
    puerów
    N. puerem
    puerami
    Ms. puerze
    puerach
    W. puerze
    puerzy
    ndepr
    puery
    depr
  • łac.

  • Zob. też:

    aptekarczyk

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVIII w., Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 16.07.2024