wikliniarz
-
rzemieślnik wyplatający kosze i inne przedmioty z wikliny
-
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Przemysł
rzemiosło
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody -
hiperonimy: koszykarz
-
- garncarze i wikliniarze
-
Żeby zostać dobrym wikliniarzem, trzeba posiadać jednak odpowiednie predyspozycje. Niezbędne cechy to: cierpliwość, dokładność, spokój i zaangażowanie.
źródło: NKJP: Arkadiusz Kaczmarek: Wiklinowa szansa na pracę, Gazeta Poznańska, 2003-05-14
O wyplataniu wie wszystko. Jako trzynastolatek samodzielnie, choć pod czujnym okiem ojca, znanego w okolicy wikliniarza, wykonał pierwszy koszyk [...].
źródło: NKJP: (MAB): O wyplataniu wie wszystko, Dziennik Polski, 2008-05-27
Bednarz rozkładał swoje beczki, cebry i maselnice; wikliniarz zachwalał koszyki. Niedaleko stolarz rozkładał swoje skrzynie, ławy i ryczki, a także drobniejsze wyroby.
źródło: NKJP: xx: Śląski jarmark, Trybuna Śląska, 2004-08-27
Szczęsny poszedł do wikliniarza, gdzie plótł z kilkoma chłopakami fotele, które statek następnie zabierał do Warszawy.
źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1952
Scenografia jest wykonana praktycznie tylko z wikliny. Jej autorami są miejscowi artyści, wikliniarze zajmujący się wyplataniem pięknych koszy.
źródło: NKJP: (maw): Bliżej Wiesława, Gazeta Krakowska, 2002-09-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wikliniarz
wikliniarze
ndepr wikliniarze
depr D. wikliniarza
wikliniarzy
C. wikliniarzowi
wikliniarzom
B. wikliniarza
wikliniarzy
N. wikliniarzem
wikliniarzami
Ms. wikliniarzu
wikliniarzach
W. wikliniarzu
wikliniarze
ndepr wikliniarze
depr -
Od: wiklina; zob. wikłać