1868,
Johann Adolph Erdmann, Nowy kieszonkowy polsko-rossyjski i rossyjsko-polski słownik, polona.pl
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
augmentativum
augmentativa
D.
augmentativum
augmentativów
C.
augmentativum
augmentativom
B.
augmentativum
augmentativa
N.
augmentativum
augmentativami
Ms.
augmentativum
augmentativach
W.
augmentativum
augmentativa
Pochodzenie
łac. śred.augmentativum'coś, co powiększa'
Definicja
jęz.
wyraz utworzony od innego wyrazu, oznaczający coś większego od tego, co jest nazywane przez wyraz podstawowy, lub też wyrażający nacechowanie emocjonalne, czasem negatywne
[…] formację plotkara można potraktować także jako augmentativum od plotkarka.
źródło: Wanda Pomianowska: Klasyfikacja rzeczowników odrzeczownikowych: studium ze słowotwórstwa i geografii lingwistycznej, 1963 (books.google.pl)
Formanty typowe dla augmentativów występują w gwarowych nazwach drzew, drewna i ich części, np.: -ucha, -ula: caramucha, czeremucha, skorucha, trzemucha, czaszuła [...].
źródło: Ewa Pajewska: Słownictwo tematyczne związane z lasem w kontekście badań nad językami specjalistycznymi, 2003 (books.google.pl)
Przy nazwiskach, których bazą jest imię, często punktem wyjścia jest skrócona forma imienia w postaci hipokoristikum lub augmentatiwum, która w takiej postaci staje się nazwiskiem [...].
źródło: Studia Polonistyczne, t. 13-15, 1986 (books.google.pl)
