Gdziekolwiek jechał lub miał spotkanie z kolegami, dzwonił i tak namolnie prosił, aż ulegała i dołączała do kompanii.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
Krążę i gapię się ostro i namolnie.
źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Moje pierwsze samobójstwo i dziewięć innych opowieści, 2006
Był napastliwy w stosunku do klientów i sami zresztą przychodzili do mnie ze skargą. Namolnie zachęcał do wrzucania datków do koszyka, który rzeczywiście pozwoliłam mu wziąć. Nie chciałam zabronić mu kwestowania. Jego zachowanie zmusiło mnie do takiego działania.
źródło: NKJP: Bez serca?, Gazeta Wrocławska, 2003-04-09