książk.
w sposób wyrażający błaganie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
- jęknąć, powiedzieć, powtarzać, spojrzeć, szepnąć, wyszeptać błagalnie
|
Spojrzał błagalnie, ale ani myślała ustąpić.
źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
|
|
− A może już nie grajmy? − poprosił prawie błagalnie. − W grudniu zawsze mam słabe dni.
źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
|
|
– Bogna… chodź ze mną – wyciągnąłem błagalnie rękę.
źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: Tryptyk wojenny: Niech ogarnie cię lęk, Esensja, 2007
|
Data ostatniej modyfikacji: 10.05.2022
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN