część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
brzdęk
|
brzdęki
|
|
| D. |
brzdęku
|
brzdęków
|
|
| C. |
brzdękowi
|
brzdękom
|
|
| B. |
brzdęk
|
brzdęki
|
|
| N. |
brzdękiem
|
brzdękami
|
|
| Ms. |
brzdęku
|
brzdękach
|
|
| W. |
brzdęku
|
brzdęki
|
|
Zob. brzęczeć
Zamiast brzęk, ze wstawnym -d- dla onomatopeicznego podkreślenia ostrości tonu (Bańk.)
metaliczny, urywany dźwięk, który wydają uderzane przedmioty
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki
- brzdęk metalu, tłuczonego szkła
|
I zaraz potem usłyszeliśmy wrzask dziecka, jakiś brzdęk i zobaczyliśmy czerwoną z gniewu mamę, a za nią małą zasmarkaną i zapłakaną dziewczynkę.
źródło: NKJP: Justyna Dąbrowska: Moja rodzina i ja, Gazeta Wyborcza, 1994-06-17
|
|
Zaczęły bawić się w ciuciubabkę (nie obeszło się bez guzów), za to później grały w domu w piłkę (nie obyło się bez brzdęków).
źródło: NKJP: Alicja Pacewicz: Dzień z dzieckiem, Gazeta Wyborcza, 1993-05-29
|
|
Oprócz szumów wyraźnie zabrzmiał brzdęk tłuczonej szyby.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
|
Data ostatniej modyfikacji: 18.07.2022
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN