wyraz nazywający kobietę wykonującą określony zawód lub pełniącą określoną funkcję, traktowany jako pochodny słowotwórczo od wyrazu mającego rodzaj gramatyczny męski, nazywającego mężczyznę lub w ogóle osobę pełniącą tę funkcję lub wykonującą ten zawód
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
Połączenia
używać feminatywów
Cytaty
Sufiks -ica powstał na gruncie prasłowiańskim. W tym okresie tworzył feminatywy, substantywizował żeńskie przymiotniki, używany był w funkcji deminutywnej.
źródło: Urszula Bijak: Nazwy wodne dorzecza Wisły. Potamonimy apelatywne, 2013, s. 133 (rcin.org.pl)
W przykładzie (2) jednostką podstawową jest poseł – wyraz często używany w języku polskim (feminatyw posłanka jest stosowany zamiennie z pani poseł).
źródło: Agnieszka Dziob, Paulina Łazarewicz: Słowosieć jako narzędzie wspomagające pracę tłumacza, Rocznik Kognitywistyczny V/2011
Początek XX wieku to rozkwit feminatywów – kobiety manifestowały, że wręcz nie życzą sobie używania form męskich w określaniu ich zawodów. W czasie międzywojnia nie dziwiły takie formy, jak np. magistra, doktorka czy profesorka.