Chronologizacja
Pochodzenie
Zob. karać
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | pokarać się | |
| antonimy: | nagrodzić się |
Cytaty
|
Natomiast jeśli stres odbiera kobiecie apetyt, zachowuje się ona tak, jakby chciała ukarać się za to, że znalazła się w trudnej sytuacji. źródło: NKJP: Anna Dąbrowska: Jedzeniofobia, prasa, 1999 |
|
|
Ponieważ może się zdarzyć, że książeczkę będziemy musieli dziecku przeczytać kilkadziesiąt razy starajmy nie ukarać się sami i wybierzmy taką książkę, która w nas samych nie budzi niechęci. źródło: NKJP: Joanna Papuzińska: W gąszczu ksiązek, Gazeta Wyborcza, 1992-05-28 |
|
|
Oskarżony [...] do pewnego stopnia ukarał się już własnym postępowaniem przez pozbawienie życia osoby najbliższej mu - to jest córki, co z kolei wywołało izolowanie go nie tylko od społeczeństwa, ale również od rodziny. źródło: NKJP: Straszenie bronią należało do stałych praktyk oskarżonego, prasa, 1985 |
|
|
[...] został ukarany już trzykrotnie. Dostał naganę od Komisji Etyki Poselskiej, został wyrzucony z klubu parlamentarnego, a wreszcie ukarał się sam - rezygnując z szefowania Radzie Powiatowej. źródło: NKJP: (PAP): Przyjacielski sąd, Dziennik Polski, 2003-11-22 |
Odmiana
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 os. |
ukarzę się |
ukarzemy się |
|||
| 2 os. |
ukarzesz się |
ukarzecie się |
|||
| 3 os. |
ukarze się |
ukarzą się |
|||
Czas przeszły
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | ż | n | mo | -mo | |
| 1 os. |
ukarałem się +(e)m się ukarał |
ukarałam się +(e)m się ukarała |
ukarałom się +(e)m się ukarało |
ukaraliśmy się +(e)śmy się ukarali |
ukarałyśmy się +(e)śmy się ukarały |
| 2 os. |
ukarałeś się +(e)ś się ukarał |
ukarałaś się +(e)ś się ukarała |
ukarałoś się +(e)ś się ukarało |
ukaraliście się +(e)ście się ukarali |
ukarałyście się +(e)ście się ukarały |
| 3 os. |
ukarał się |
ukarała się |
ukarało się |
ukarali się |
ukarały się |
bezosobnik: ukarano się
Tryb rozkazujący
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
|---|---|---|
| 1 os. |
ukarzmy się |
|
| 2 os. |
ukarz się |
ukarzcie się |
Tryb warunkowy
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | ż | n | mo | -mo | |
| 1 os. |
ukarałbym się bym się ukarał |
ukarałabym się bym się ukarała |
ukarałobym się bym się ukarało |
ukaralibyśmy się byśmy się ukarali |
ukarałybyśmy się byśmy się ukarały |
| 2 os. |
ukarałbyś się byś się ukarał |
ukarałabyś się byś się ukarała |
ukarałobyś się byś się ukarało |
ukaralibyście się byście się ukarali |
ukarałybyście się byście się ukarały |
| 3 os. |
ukarałby się by się ukarał |
ukarałaby się by się ukarała |
ukarałoby się by się ukarało |
ukaraliby się by się ukarali |
ukarałyby się by się ukarały |
bezosobnik: ukarano by się
bezokolicznik: ukarać się
imiesłów przysłówkowy uprzedni:
ukarawszy się
gerundium: ukaranie się
rodzaj gramatyczny: dk
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
|---|---|---|
| M. | ukaranie się |
ukarania się |
| D. | ukarania się |
ukarań się |
| C. | ukaraniu się |
ukaraniom się |
| B. | ukaranie się |
ukarania się |
| N. | ukaraniem się |
ukaraniami się |
| Ms. | ukaraniu się |
ukaraniach się |
| W. | ukaranie się |
ukarania się |
odpowiednik aspektowy: karać się
Składnia
| Rzosobowy | + | ukarać się | + |
KOGO +
za CO
|