Rozglądając się dookoła, powiedział: „Jakież to miłe miasteczko!” Brzmiało to osobliwie, Lublin był bowiem wówczas brudny, zaniedbany, miał szczególne oblicze miasta przyfrontowego, pełnego wojska i koczujących uchodźców.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
Ludzie ci zachowywali się osobliwie. W rękach trzymali pokrywki od garnków i uderzali nimi, wywołując straszliwą metaliczną kakofonię.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
Od wewnątrz szkoła wygląda dość osobliwie: jak plac gonitwy połączony z cieplarnią.
źródło: NKJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997
Zaiste osobliwie wyglądali owi notable, gdy sala zanosiła się śmiechem, a oni jak te sfinksy skamieniałe.