część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
pedantka
|
pedantki
|
|
| D. |
pedantki
|
pedantek
|
|
|
|
| C. |
pedantce
|
pedantkom
|
|
| B. |
pedantkę
|
pedantki
|
|
| N. |
pedantką
|
pedantkami
|
|
| Ms. |
pedantce
|
pedantkach
|
|
| W. |
pedantko
|
pedantki
|
|
kobieta bardzo dbająca o porządek, zorganizowana i dokładna we wszystkim, co robi
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
|
Żona była pedantką. Zarówno w domu, jak i na naszej działce w Bysewie wszystko musiało błyszczeć. Ciężko mi jest samemu tego dopilnować.
źródło: NKJP: Jarosław Włostowski: Ktokolwiek widział, Dziennik Bałtycki, 1999-01-15
|
|
[...] miałam mamę pedantkę. Rozkręcała meble w poszukiwaniu kurzu!
źródło: NKJP: Internet
|
|
Z natury jest pedantką. Gdy widzi, że jakaś rzecz nie leży na swoim miejscu, natychmiast musi ją zagospodarować.
źródło: NKJP: Bogdan Gadomski: Ewa Bem woli młodych!, Express Ilustrowany, 2001-12-08
|
Data ostatniej modyfikacji: 14.03.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN