odmiana języka używana w określonym środowisku społecznym lub zawodowym, charakteryzująca się specyficznym słownictwem
Noty o użyciu
Używane także jako termin naukowy z zakresu językoznawstwa, definiowany odmiennie przez różnych autorów. W użyciach niespecjalistycznych często nabiera nacechowania pejoratywnego.
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne
Policjanci z katowickiego CBŚ [...], którzy wcześniej rozpracowywali nielegalne interesy posła, kilkakrotnie wyjeżdżali za granicę. Sprawdzali wszystkie informacje, prowadzili, jak to się w policyjnym żargonie nazywa, działania operacyjne.
źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Pozer na Sejm, Polityka, 2002-05-25
Książka jest niezwykle starannie wydana i przystępnie przetłumaczona. Fachowego żargonu jest w niej znacznie mniej niż w większości analiz technicznych publikowanych przez gazety.
źródło: NKJP: Paweł Wujec: Wykłady z wykresów, Gazeta Wyborcza, 1995-04-18
Uważam, że żargon prawniczy jest podobny do medycznego lub inżynierskiego. Używanie skomplikowanego słownictwa jest dowodem zawodowego wtajemniczenia. Fachowcy w danej dziedzinie porozumiewają się nim jak szyfrem.
źródło: NKJP: Dlaczego psy nie mogą szczekać? CKM, nr 03/03, 2001
Literatura uciekająca od mowy powszechnej, od języka literackiego w stronę żargonów, dialektów, gwar, archaizacji, dziwactw i eksperymentów, pod pozorem odzwierciedlania rzeczywistości empirycznej ucieka w istocie od konfrontacji ze światem jako całością, jako doświadczeniem powszechnym.
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000
