argot - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

książk. odmiana języka używana w określonym środowisku społecznym lub zawodowym, charakteryzująca się ekspresywnością, różniąca się od języka ogólnego używanym słownictwem

Noty o użyciu

Wyraz dawniej używany jako termin językoznawczy, obecnie w polskich pracach naukowych z zakresu językoznawstwa używa się innych terminów.

Wymowa

[argo]

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

Relacje znaczeniowe

synonimy:

gwara
slang
żargon

Połączenia

paryski, warszawski... argot

Cytaty

	[...] aktorzy używają argot i mówią z akcentem bretońskim. źródło: NKJP: Tadeusz Lubelski: Portrety, Gazeta Wyborcza, 1993-03-19
	Strzelić jednego na cynku - oznacza w paryskim argot, wypić coś przy barze. źródło: NKJP: Bistro i cynk, Dziennik Polski, 2000-08-05
	Miał reputację najlepszego odbiorcy lewego towaru, juchtu, jak się mówiło w warszawskim argot. źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010
	[...] duża sztuka: pisać o sprawach poważnych i częstokroć skomplikowanych, bez posługiwania się specyficznym, naukowym argot. źródło: NKJP: Daleka i bliska, Dziennik Polski, 2000-12-08

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2, m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	argot	argot pot. argoty
D.	argot pot. argotu	argot pot. argotów
C.	argot pot. argotowi	argot pot. argotom
B.	argot	argot pot. argoty
N.	argot pot. argotem	argot pot. argotami
Ms.	argot pot. argocie	argot pot. argotach
W.	argot pot. argocie	argot pot. argoty

Pochodzenie

fr.