UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

sik II

I

wykrzyknik

Chronologizacja

XVI w., SPXVI

Odmiana

część mowy: wykrzyknik

Pochodzenie

Zob. sikać

Definicja

wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki powstaje podczas wydobywania się skądś cieczy silnym, wąskim strumieniem

Noty o użyciu

Używane również w funkcji predykatywnej, np.: Ten chłopak, kiedy go tak przewracał, sik w górę jak fontanna i zmoczył mu kamizelkę.

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii dźwięki

Cytaty

[...] Puszczał ogon w szalonego młynka, podnosił łeb, podnosił nogę: sik!

źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie, 1969

Z dzieciństwa pamiętam zabawny pastisz słynnej arii toreadora: „Zabiłem byka, cóż to dla mnie byk, krew z niego sika, siku, siku, sik”.

źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski: Carmen na Mikołaja, Gazeta Wrocławska, 2002-01-11

[...] Schyliła głowę ku wymionom [...]. Ale wszystko to nic przy podpatrywaniu ciotki Heli, jej twardych rąk, szorstkich dłoni, magicznych poruszeń, prawa-lewa, sik, sik. Co, Tadzik, chcesz podoić? Chodź, nauczę cię.

źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Opowieści przebrane, 2005

[...] Wynaleziono strzykawki do porcjowania przypraw. [...] Naciska się guziczek i sik!

źródło: NKJP: Wiktor Zin: Sztuka patrzenia, Gazeta Krakowska, 2005-10-08

Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj