Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | konsternacja |
konsternacje |
|
| D. | konsternacji |
konsternacji |
neut |
| konsternacyj |
char | ||
| C. | konsternacji |
konsternacjom |
|
| B. | konsternację |
konsternacje |
|
| N. | konsternacją |
konsternacjami |
|
| Ms. | konsternacji |
konsternacjach |
|
| W. | konsternacjo |
konsternacje |
Inne uwagi
Zwykle lp
Pochodzenie
łac. consternātiō 'niepokój, zamieszanie'
Definicja
Wymowa
[konsternacja] lub [kąsternacja]
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka emocje i uczucia
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | pomieszanie, zakłopotanie, zmieszanie |
Połączenia
- całkowita, głęboka, kompletna, spora, zupełna konsternacja
- chwila, moment konsternacji
- powodować, wywołać, wzbudzić konsternację
- wprawić kogoś w konsternację
Cytaty
|
- Dlaczego dopiero teraz postanowiły panie poprzeć protestujące koleżanki? - dopytywałem się pielęgniarek maszerujących przez Wałbrzych. Moje pytanie wywołało krótką konsternację. źródło: NKJP: Piotr Michalski: Ponad 100 pielęgniarek protestowało w Wałbrzychu Milczały w marszu, Gazeta Wrocławska, 1999 |
|
|
Rozwścieczony Amerykanin grzmoci pięścią w fortepian, przerywa koncert, zabiera zespół i schodzi ze sceny. Chwila konsternacji, co będzie dalej. źródło: NKJP: Przerwany koncert, Dziennik Polski, 1998-10-26 |
|
|
Zacząłem wyobrażać sobie, jak profesor siłą przepycha się do mikrofonu i zaczyna wykrzykiwać swoje nawiedzone prawdy. Jak nastaje kompletna konsternacja. Nikt nie wie, o co chodzi, nikt staruszka nie rozumie. źródło: NKJP: Grzegorz Kopaczewski: Huta, 2007 |
|
|
Do Szkoły Podstawowej w Dębsku w biały dzień przyszedł bóbr. Czego chciał? Nie wiadomo. W każdym razie dzieciom sprawił radość, nauczycieli zaś wprawił w konsternację - zwierzę mogło być chore. źródło: NKJP: K. Jakubowski: Nie tak ostro, bobrze!, Tygodnik Ciechanowski, 2006-08-09 |