UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

myk II

wykrzyknik

Chronologizacja

1 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: wykrzyknik

Pochodzenie

Zob. mknąć

Definicja

wyraz nazywający czyjś nagły i niespodziewany ruch

Noty o użyciu

Występuje również w postaciach myk-myk, która informuje o powtarzalności dźwięku.
Używane również w funkcji predykatywnej, np. [...] jak tylko ci z pogotowia i milicja otwierają drzwi, to ona myk! do siebie, a ja myk do śmietnika [...].

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii ruch i spoczynek

Relacje znaczeniowe

synonimy:

smyk II

Cytaty

Jeździli, owszem. Na groby. Raz na kilka lat. Ale takie jeżdżenie to żadne jeżdżenie. Myk tam, myk z powrotem, bez oka uważnego.

źródło: NKJP: Tamara Bołdak-Janowska: Rytmy polskie i niepolskie: opowiadań naiwnych ciąg dalszy, 1998

Pełno ludzi, zamęt, krzyk, dwa posągi leżą rozwalone, jakaś bójka toczy się pośrodku placu. I nagle myk-myk, nie ma już Lokapali wokół nas.

źródło: NKJP: Jaga Rydzewska: Atalaya. Wojownicy, 2005

Myk, słoneczna plamka zatańczyła na kartach książki. Omal nie roześmiałam się w głos (czy ja się śmiałam?), chciałam ją pochwycić, zatańczyła na mojej ręce, myk jest, już jej nie ma, jest – nie ma.

źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jasność i dal. Wspomnienia z nie-pamięci, 2003

Data ostatniej modyfikacji: 14.12.2018