część mowy: komentarz metatekstowy
pot.
mówiący myśli, że rozmówca uważa, że można mówić dalej na dany temat i uważa, że powiedziane zostało wystarczająco dużo
|
Co mam powiedzieć? Nie wiem i już! Puść mnie!
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964
|
|
- Pytałem, zwiałaś z zamku Nastrog przed ślubem czy po ślubie? - Zwiałam i już, co ci do tego - zaburczała.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
|
|
Ja się tym nie przejmuję, a pan? Grunt, że mamy świadków. Spędził pan noc u mnie i już.
źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1952
|
|
Chory jesteś i już.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
|
_ i już |
ograniczenia zakresu użycia:
Nie po zd.pyt., rozk.
|
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzy: stały: pozycja finalna |
Data ostatniej modyfikacji: 25.02.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN