i cześć
-
pot. mówiący uważa, że powiedział wystarczająco dużo, aby rozmówca przestał mówić na dany temat
-
wykładnik zamknięcia
-
(quasi)synonimy: i basta
i już
i koniec
i koniec kropka
i kropka
i kwita
i szlus
i tyle
koniec i kropka
-
– A kto panu każe pisać pod nazwiskiem Abramow?! Wybierze pan sobie ładny pseudonim i cześć!
źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
- Ja też chcę na wycieczkę.
- To jedziemy na wycieczkę i cześć.źródło: NKJP: Edward Stachura: Cała jaskrawość, 2006
Co nie zmienia faktu, że wyrok jest wyrokiem i cześć.
źródło: Internet: forum.historia.org.pl
Jest taka legendarna cecha Klausa, że jak czegoś nie chce słyszeć, to nie słyszy, i cześć.
źródło: NKJP: Upadek mitu czeskiej genialności, Gazeta Wyborcza, 1997-12-11
- Co się obcyndalasz, Lilek - rzekł posępnie pan Wiesio. - Poczyta sobie i cześć.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wniebowstąpienie, 2006
-
część mowy: komentarz metatekstowy
-
_ i cześć
tylko po Zd.ograniczenia zakresu użycia:Nie po zd.pyt.szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzy: stały: pozycja finalna