UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

deista

Chronologizacja

1743, Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. deista
deiści
ndepr
deisty
depr
D. deisty
deistów
C. deiście
deistom
B. deistę
deistów
N. deistą
deistami
Ms. deiście
deistach
W. deisto
deiści
ndepr
deisty
depr

Pochodzenie

ang. deist

fr. déiste

niem. Deist

Od: deizm

Definicja

filoz.  rel. 
osoba wierząca w Boga jako stwórcę, ale odrzucająca jego ingerencję w życie ludzi i bieg historii

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Religia – kościół wyznania: zasady i prawdy wiary

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność intelektualna człowieka filozofia

Połączenia

  • oświeceniowy deista
  • ateista, deista

Cytaty

Zadanie, jakie podjął, równało się wielkiej apologii chrześcijaństwa i godziło zarówno w ateistów i deistów, jak w teologów.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977

Już wtedy uważał się za deistę. Mówił, że jakiś bóg istnieje, ale bliżej nic o nim nie wiadomo [...].

źródło: NKJP: Anita Bialic: Ja chciałbym być poetą..., Gazeta Wyborcza, 1997-11-21

- Według mnie Tymiński jest deistą, ale ma chyba własną koncepcję Boga. Wydaje mi się, że bez pośredników rozmawia z Panem Bogiem [...].

źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Stan ciężki, urojony, Polityka, 2005-06-11

Modliło się przecież tak, jak myje się zęby, Pan Bóg był, ale był to raczej Bóg deistów niż chrześcijański.

źródło: NKJP: Aleksander Hauke-Ligowski: Błogosławiony kłopot myślenia z Aleksandrem Hauke-Ligowskim rozmawia Jan Pleszczyński, 2007

Data ostatniej modyfikacji: 21.02.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj