część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
komplemencista
|
komplemenciści
|
ndepr |
komplemencisty
|
depr |
| D. |
komplemencisty
|
komplemencistów
|
|
| C. |
komplemenciście
|
komplemencistom
|
|
| B. |
komplemencistę
|
komplemencistów
|
|
| N. |
komplemencistą
|
komplemencistami
|
|
| Ms. |
komplemenciście
|
komplemencistach
|
|
| W. |
komplemencisto
|
komplemenciści
|
ndepr |
komplemencisty
|
depr |
mężczyzna, który lubi mówić innym komplementy
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
|
Był wyrafinowanym komplemencistą. Komplementy, jakimi obsypał cesarzową Marię Teresę [...], stawiają go w rzędzie najlepszych panegirystów epoki.
źródło: Internet: gazeta.us.edu.pl
|
|
Z pana, panie Romku, niepoprawny flirciarz i komplemencista...
źródło: Internet: Janina Biedowicz: Gimnazjalistki z Kujawskiej, 1997
|
|
Jest pismem dobrym i interesującym, i nie jestem tu komplemencistą - mówię szczerze, tak jak uważam.
źródło: NKJP: f.kafeteria.pl
|
Data ostatniej modyfikacji: 31.05.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN