część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
komplemenciarz
|
komplemenciarze
|
ndepr |
komplemenciarze
|
depr |
| D. |
komplemenciarza
|
komplemenciarzy
|
|
| C. |
komplemenciarzowi
|
komplemenciarzom
|
|
| B. |
komplemenciarza
|
komplemenciarzy
|
|
| N. |
komplemenciarzem
|
komplemenciarzami
|
|
| Ms. |
komplemenciarzu
|
komplemenciarzach
|
|
| W. |
komplemenciarzu
|
komplemenciarze
|
ndepr |
komplemenciarze
|
depr |
mężczyzna, który lubi mówić innym komplementy
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
|
W powszechnej opinii anegdociarz, komplemenciarz, dusza towarzystwa [...], a przy tym człowiek uczynny i wrażliwy.
źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Człowiek dobry na wszystko, Polityka, 2005-03-12
|
|
Zawsze był komplemenciarzem w stosunku do pań, elegancki, wesoły, takiego zapamiętam.
źródło: NKJP: Katarzyna Sułkowska: Nasz doktor Szczepcio, Gazeta Krakowska, 2006-10-28
|
|
Nie należał do zdawkowych komplemenciarzy i potrafił od czasu do czasu wygarnąć komuś prawdę w oczy.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
|
Data ostatniej modyfikacji: 10.06.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN