komplemencista

  • mężczyzna, który lubi mówić innym komplementy
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • Był wyrafinowanym komplemencistą. Komplementy, jakimi obsypał cesarzową Marię Teresę [...], stawiają go w rzędzie najlepszych panegirystów epoki.

    źródło: Internet: gazeta.us.edu.pl

    Z pana, panie Romku, niepoprawny flirciarz i komplemencista...

    źródło: Internet: Janina Biedowicz: Gimnazjalistki z Kujawskiej, 1997

    Jest pismem dobrym i interesującym, i nie jestem tu komplemencistą - mówię szczerze, tak jak uważam.

    źródło: NKJP: f.kafeteria.pl

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. komplemencista
    komplemenciści
    ndepr
    komplemencisty
    depr
    D. komplemencisty
    komplemencistów
    C. komplemenciście
    komplemencistom
    B. komplemencistę
    komplemencistów
    N. komplemencistą
    komplemencistami
    Ms. komplemenciście
    komplemencistach
    W. komplemencisto
    komplemenciści
    ndepr
    komplemencisty
    depr
  • Od:  komplement 

CHRONOLOGIZACJA:
1765, SL
Data ostatniej modyfikacji: 31.05.2017