Jeśli w domu była młodzież, to muzykowaniu towarzyszył często taniec, najczęściej walc lub lansjer. [...] Mimo odziedziczonego po romantyzmie ludomaństwa tej epoki zupełnie nie tańczono tańców ludowych, żadnych kujawiaków ani oberków.
źródło: NKJP: Irena Domańska-Kubiak: Zakątek pamięci. Życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych, 2004
Spotkania osób realnych z osobami dramatu są już tą drugą warstwą, mają nową wymowę - najpierw psychologiczną, potem narodową. [...] obie warstwy są równie ważne: realna ukazuje obyczaje, charakteryzuje stany, obrazuje ludomaństwo. Symboliczna niesie ponadczasowe narodowe przesłanie.