XVI w.,
SPXVI
Na podstawie indeksu haseł.
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
zadumanie
|
zadumania
|
|
| D. |
zadumania
|
zadumań
|
|
| C. |
zadumaniu
|
zadumaniom
|
|
| B. |
zadumanie
|
zadumania
|
|
| N. |
zadumaniem
|
zadumaniami
|
|
| Ms. |
zadumaniu
|
zadumaniach
|
|
| W. |
zadumanie
|
zadumania
|
|
książk.
pogrążenie się w myślach nad czymś
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka
|
W Polsce obowiązywało pewne zadumanie, smutek, wspomnienia.
źródło: NKJP: Świat jak hamburger, Dziennik Polski, 1999-01-02
|
|
Nasza diagnoza aktualnego stanu Polski nie bierze się z moralnego zadumania nad historią i losami człowieka.
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
|
|
Było wyciszenie, zadumanie, zachowali się bardzo pięknie, ksiądz proboszcz zwracał na to uwagę podczas mszy.
źródło: NKJP: Andrzej Ples: Nie musimy się kochać..., Gazeta Krakowska, 2005-04-20
|
|
Nad jeziorkiem [...] ktoś siedzi pogrążony w zadumaniu.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Gdzie jest droga na walne?, 2007
|
|
+ |
zadumanie |
+ |
|
Data ostatniej modyfikacji: 09.04.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN