ZOSIA: Powiedz coś, Orsonie, niech nie uważają cię za gwałtownika. POETA: Ależ nie, skąd znowu, nie żywię urazy.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 5, 1967-181
- To nie są żarty? - spytałem niepewnie. - Skąd znowu. Niedaleka przyszłość.
źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
Kos gwizdnął: - Wiem coś o tym. Przyleci samolotem. - Skąd znowu - rzekła sroka - Nie spuszczam z niego oka I w zeszłym roku, w maju, Widziałam je w tramwaju.
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Sto bajek, 1958
- Przepraszam, chyba się pomyliłam - bąknęła przestraszona. - Ależ skąd znowu - Skwarski wysunął się błyskawicznie na korytarz, blokując sprytnie odwrót blondynce.
źródło: NKJP: Janusz Płoński, Maciej Rybiński: Góralskie tango, 1978
Odmiana
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
Składnia
/skąd znowu/
ograniczenia zakresu użycia:
nie: po Zd. rozk
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: stały obligatoryjny poprzedzający kontekst