kondukt
-
grupa ludzi, którzy uczestniczą w uroczystym pochodzie odprowadzającym trumnę ze zwłokami na cmentarz
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje -
- uroczysty kondukt; kondukt pogrzebowy
- na czele, trasa konduktu
- kondukt idzie, wychodzi, wyrusza
- iść w kondukcie
-
Z nieprzeniknionego cienia drzew wyłonił się żałobny kondukt.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
Tego dnia byliśmy w Krakowie i widzieliśmy, jak szedł kondukt. Przewodniczka wyjaśniła nam, że umarł pewien znany i popularny ksiądz.
źródło: NKJP: Daniel Passent: Choroba dyplomatyczna, 2002
Czoło konduktu podchodzić musiało pod cmentarz, bo dźwięki marsza rozbrzmiewały wielką, majestatyczną pełnią.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1948
Moim zdaniem najlepszym rozwiązaniem będzie wystąpienie do zarządzających drogami o ustanowienie zakazu przemarszu konduktów pogrzebowych.
źródło: NKJP: Jan Jangas: Zdaniem Jangasa: Żałobnicy na obwodnicy, Czas Ostrzeszowski, nr 20074, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kondukt
kondukty
D. konduktu
konduktów
C. konduktowi
konduktom
B. kondukt
kondukty
N. konduktem
konduktami
Ms. kondukcie
konduktach
W. kondukcie
kondukty
-
łac. kośc. conductus 'obrzędy pogrzebowe, pogrzeb'