ludwisarz

Formę odlewniczą ludwisarz rozpoczyna od przygotowania metalowego szablonu. Szablon nadaje kształt przyszłemu dzwonowi.

źródło: NKJP: Mirosław Litwinowicz: Dzwon Jana Pawła II, Czas Ostrzeszowski nr 200532, 2005

Domorosły ludwisarz korzystał ze starych rysunków, a do strzelania używa mieszanki wybuchowej własnej roboty. Na dnie lufy umieszczany jest ładunek, przybijany plastikowymi okrawkami i odpalany za pomocą rozżarzonej do czerwoności, wielkiej kociuby. Salwa naprawdę robi wrażenie. Armata uczyniła pana Rudolfa znanym daleko poza Barcicami.

źródło: NKJP: (wt): Oblężenie im niestraszne, Gazeta Krakowska, 2004-07-22

To samo, a nawet w znacznie większym stopniu, dotyczy dzwonów. Dlatego w czasach rozkwitu sztuki ich wytwarzania ludwisarze cieszyli się zasłużoną sławą. Najczęściej zazdrośnie strzegli swoich sekretów, przekazując je z pokolenia na pokolenie.

źródło: NKJP: Jan Gaj: Laboratorium wiedzy i życia, Wiedza i Życie nr 2/2001, 2001

Są zakłady pamiętające naszych pradziadków, o których istnieniu nawet nie mamy pojęcia. Z usług ludwisarzy na co dzień nie korzystamy. Rzemiosło to znane było na Dalekim Wschodzie już w epoce brązu, w Europie rozkwitło w XII wieku.

źródło: NKJP: ic: Nasze śląskie skarby, Trybuna Śląska, 2001-02-12