arszenik
-
chem. silnie trująca substancja, występująca w postaci białego proszku, wykorzystywana do produkcji środków owadobójczych, trutek, lekarstw i szkła
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
przyczyny, objawy i skutki chorób
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
minerały i pierwiastki -
hiperonimy: substancja
-
- trujący arszenik
- arszenik i cyjanek, arszenik i strychnina
- dawka, łyżeczka arszeniku
- zażyć/zażywać arszenik
- otruć, zatruć kogoś arszenikiem
-
Szczury truje się arszenikiem!
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Lustra, 1999
Podczas pościgu 25-letni Dariusz R. i 38-letni Dariusz Sz. zażyli arszenik i zmarli.
źródło: NKJP: Bankowcy nie panikują, Nasze Miasto Kraków, 2005-09-01
Autor pracy wysuwa teorię o stosowaniu trucizny przeciw truciźnie, a konkretnie wskazuje na celowość stosowania arszeniku w tego rodzaju przypadłościach.
źródło: NKJP: Lucjan Wolanowski: Upał i gorączka, 1970
Lekarz więzienny twierdził, że Korfanty wdychał trujące opary, bo arszenikiem wysmarowano ściany jego celi. Nie było na to jednak innych dowodów.
źródło: NKJP: Grażyna Kuźnik: Był solą w oku, Dziennik Zachodni, 2005-11-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. arszenik
arszeniki
D. arszeniku
arszeników
C. arszenikowi
arszenikom
B. arszenik
arszeniki
N. arszenikiem
arszenikami
Ms. arszeniku
arszenikach
W. arszeniku
arszeniki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. arsenicum
W postaci: arsenik